Geen mens geniet, wanneer de aarde hem

bedekt en hij in diepe duisternis

de woning van Persephone betreedt,

nog langer van het horen van de lier

of een fluitist, of Dionysos’ gift

die feestend aan de lippen wordt gebracht.

Met dat in mijn gedachten mag mijn hart

plezier beleven, nu mijn knieën soepel

buigen en mijn hoofd nog stevig staat. (973-978)

– Theognis van Megara, Luister naar mij. Elegieën over leven en liefde (vert. Hugo Koning), Damon, Eindhoven, 2017, p. 90.